İnsanı Uçuruma Götüren Sözler 3 "Âhirete gidip gelen mi var?"

İnsanı Uçuruma Götüren Sözler 3 "Âhirete gidip gelen mi var?"


ÖYLE BİR SORUYU soranlara şöyle demek lazım:

Olmaz olur mu hiç? Var olan bir şeyden haber veren olmaz mı?

Âhiret var ki, ondan haber veriliyor; âhiret var ki, ondan söz ediliyor; âhiret var ki, sürekli oralar anlatılıyor.

Kim haber veriyor, kim anlatıyor?

Âhiret konusunda kim söz sahibi ise, kim bilgi sahibi ise, kim uzmansa o haber veriyor.

Bu konuda söz sahibi birisi varsa, o da Yüce Allah'ın ken­disine resul ve elçi olarak seçtiği Peygamberimiz Aleyhissalâ-tü Vesselamdır

Cenab-ı Hak, ona geçmişin ve geleceğin bütün bilgilerini vermiş, o da insanlara bu bilgileri aktarmış ve anlatmış.

Onun bilgi kaynağı ise, elinde ebedi bir mucizesi olan Kur'an-ı Kerim'dir. Bu kitap, ilk geldiği gün gibi sağlam ve taze bilgilerle bizim de elimizde ve önümüzde duruyor.

Kur'an, âhiretten, ölüm sonrası hayattan, o sonsuzluk âle­minden, oradaki menzillerden, kıyametten, haşirden, mizan­dan, sırattan, hesaptan, kitaptan, cehennemden ve azabın­dan cennetten ve nimetlerinden o kadar açık ve geniş olarak haber verir ki, bu haberler ve bilgiler kesin ifadelerle anlatı­lır.

"Olacak, gelecek" ifadeleriyle değil, şu anda gözümüzle görüp de inkâr edemeyeceğimiz kadar kesin ve net olan şey­lerin varlığı kadar kesin bir dille anlatılır.

Kur'an'daki âhiret bilgilerini okuyan ve anlayan insan, "Dünya varsa, mutlaka âhiret de vardır" sözünü söylemek zorunda kalır.

Meselâ âhiret denince ilk aklımıza gelen "haşir", öldükten sonra âhirette dirilme hakkında Kur'an der ki:

"Şimdi bak Allah'ın rahmet eserlerine: Ölümün ardından yeryüzünü nasıl diriltiyor? İşte bu, ölüleri dirilten Allah'tır. O'nun gücü her şeye yeter." (Rûm, 30:50)

Ne kadar kesin bir bilgi değil mi?

Kışın kuruyan, bir çeşit ölen bitkiler, ağaçlar, böcekler, sinekler, kelebekler bahar gelince nasıl diriltiliyor; toprağa atılan tohumlar ve çekirdekler çürüdükten, dağıldıktan son­ra nasıl sebze ve ağaç olarak karşımıza çıkıyorsa, insanlar da, ölüp toprağa girdikten sonra uzun bir kış geçirecekler, dağı-
lıp çürüyecekler ama haşrin baharında yeniden diriltilecek, canlanacak, yeni bir hayata kavuşacaklar.

Bu hayatın adı, âhiret hayatı, yani dünya sonrası gerçek hayattır.

Yukarıdaki âyet yüzlerce Kur'an âyetlerinden sadece biri­sidir.

Kur'an-ı Kerim cennet hayatını da çok canlı olarak anlatır ve cenneti bütün güzellikleriyle gözler önüne serer:

"İşte onlar Allah katında yakınlık sahibidirler. Nimetlerle dolu cennettedirler. Mücevheratla dolu tahtlar üzerindedir-ler. Onlara kurulmuş, karşılıklı oturmaktadırlar. Etraflarında hiç yaşlanmayan çocuklar dolaşır. Pınarlarından doldurul­muş testiler, ibrikler, kadehlerle... Ve beğendikleri meyveler­le ve canlarının çektiği kuş etleriyle... Bir de güzel gözlü eşler vardır: Saklı inciler gibi. Bütün bunlar onların yaptıklarına bir ödüldür. Orada boş veya günah söz işitmezler. İşittikleri hep esenliktir.

"Ashab-ı Yemin ki, ne mutlu kimselerdir. Dikensiz ağaç­lar, salkımlarla dolu muz ağaçlan arasındadırlar. Sürekli göl­geler altında, çağlayan su başlarında, pek çok meyveler ara­sındadırlar. Ki ne arkası kesilir, ne onlardan esirgenir. Yük­sek döşekler üstündedirler.

"Biz o kadınları yeni bir yaratılışla yaratmışızdır. Ve onla­rı bakire yapmışızdır. Eşlerine aşık hep bir yaşta... Bütün bunlar Ashab-ı Yemin için..." (Vakıa, 56,11-40)

Kur'an-ı Kerim bu şekilde cennet nimetlerini anlatırken, diğer yandan cehennem azabını da anlatır ve der ki:

"Bir de Ashab-ı Şimal var ki, ne bedbahttır onlar. İliklere işleyen bir ateş ve kaynar su içindedirler. Kapkara bir duma­nın gölgesindedirler. Bir gölge ki ne serinlik verir, ne bir hayrı dokunur. Çünkü onlar evvelce varlık içinde şımarmış­lardı. O büyük günahta ısrar ediyorlardı. Ve diyorlardı ki, 'Biz ölüp de toprak olduktan ve kemik yığınına dönüştükten sonra tekrar mı diriltilecekmişiz?' Ya evvel ki atalarımız, on­lar da mı?

"De ki: Öncekiler ve sonrakiler belirlenmiş olan o malum günde hepiniz toplanacaksınız. Sonra da ey yalanlayıcı sapık­lar, o zakkum ağacından yiyeceksiniz. Karınlarınızı onunla dolduracaksınız. Üstüne de kaynar su içeceksiniz. Susamış devenin içişiyle içeceksiniz. Onların hesap günündeki ikram­ları işte budur." (Vakıa, 56:40-56)

Miraç gecesinde Rabbinin huzuruna davet edilen Pey­gamber Efendimiz de Kur'an'm anlattığı bütün bu menzilleri gezmiş, bizzat gözleriyle görmüş ve dönüşünde ümmetine anlatmıştır.

Miraç gecesinde Cebrail Aleyhisselam, Peygamberimizi bütün gayb âlemlerini, âhiret yurdunu, cenneti ve cehenne­mi gezdirdi.

Peygamberimiz cenneti gezerken cenneti bir güzelliğini şöyle anlatıyor:

"Ben cennette yürürken önüme bir nehir çıktı. Her iki ya­nı inciden bir kubbe idi. Cebrail'e (Aleyhisselam) sordum:
"'Bu nedir?'

"'Bu Allah'ın sana verdiği Kevser'dir' diye cevap verdi. Sonra onun çamuruna bir el attı, hemen bir misk çıkardı. Kevser ırmağının suyu baldan daha tatlı ve sütten daha ak İdi." (Müslim, Salat14; Tirmizî, Tefsîru'l-Kur'an 88)

Peygamberimiz Miraç gecesi cehennemi de gezdi, gördü. Yine yanında Cebrail Aleyhisselam vardı. Cehennemin bek­çisi olan Malik adında bir melekle karşılaştılar.

Peygamberimiz, "Cehennemi göstermesini ona emretmez misin?" diye sordu.
Cebrail Aleyhisselam da, "Olur" diye cehennem bekçisi Malik'e, "Ey Malik, Muhammed Aleyhisselama cehennemi göster" dedi.

Malik, cehennemin üzerindeki örtüyü açınca cehennem öyle kabarmaya ve kaynamaya başladı ki, Peygamberimizi onu gördüğü zaman, her şeyi yakalayıp yakacağını sandı. Hemen Cebrail Aleyhisselama, "Ey Cebrail, Malik'e emret de, onu yerine çevirsin" buyurdu.

Malik de cehenneme "Sakin ol" dedi. Cehennem çıkmış olduğu yerine girince Malik onun üzerine örtüsünü tekrar örttü.-

Bu arada Peygamberimiz, cehennemdeki susuzluk azap­larını, azap zincirlerini, azap yılanlarını ve akreplerini, ora­daki azapların daha bazılarını gördü. (Asım Koksal, İslam Tarihi, 2:224)

Kur'an'ın âhiretin varlığı hakkında bu izahlarının yanın­da, bir yerden veya bir şeyden haber vermek için mutlak su­rette o yere gitmek veya o şeyi gözle görmek de gerekmez.

Mesela, astronomi ilmi bize yıldızlardan, galaksilerden bahseder. Öyle ki, uzayda hâlâ ışığı bize ulaşamayan milyar­larca yıldızdan söz eder. Buralara gidip gelen kimse var mı­dır?

Olamaz ve olması da mümkün değildir.

Zaten bu bedenle, bu teknik imkânlarla ve bu sınırlı ömürle gitmek kimin haddine? Bunun için biz, astronomi bilginlerinin verdikleri bilgilere güveniyoruz ve inanıyoruz.

Bu meselede bir ölçü olması açısından Bediüzzaman Haz­retleri şu açıklamayı getirir. "Perde-i gayb (gayb perdesi) içindeki âlem-i âhirete ait menzilleri dünya gözümüzle gör­mek ve göstermek için, ya kâinatı küçültüp iki vilayet derece­sine getirmeli veyahut gözümüzü büyütüp yıldızlar gibi göz­lerimiz olmalı ki, yerlerini görüp, tayin edelim. Âhiret âlemi­ne ait menziller bu dünyevî gözümüzle görülmez."

Bunun için iman insana kolaylık ve rahatlık verir. Her şe­yi gözüyle görme gibi bir yanlışlığa düşmez, bilemediği ve göremediği âhiret âleminin varlığını da iman gözüyle görür ve Allah'a binlerce şükreder.